Jego brzmienie jest dość niezwykłe i niekonwencjonalne pod wieloma względami, na pewno nie typowo jazzowe. Z oczywistym klasycznym frazowaniem, palcowaniem i dźwięcznością. Ogólnie rzecz biorąc, jest to zdecydowanie muzyka, którą należy śledzić, a nawet wykorzystać, ponieważ oferuje nowatorskie podejście i dużo śmiałości. Gorąco polecam.

Adam Baruch

“Improcode” to zaskakujący album, w którym splata się wizja muzyki współczesnej w odniesieniu do wysublimowanej formy wiolinistyki. Płyta zawiera  wiele różnych koncepcji dialogu i czterostronnych rozmów w obrębie tej stylistyki. Dużo jest w niej wolności i przestrzeni, która charakteryzuje zarówno współczesne idiomy jazzowe, jak i klasyczne. Indywidualny kod The Owl odznacza się niekonwencjonalnym podejściem do muzyki improwizowanej, a kiedy Marcin Hałat staje naprzeciw współgrających indywidualności, muzyka nabiera wyjątkowego znaczenia.”

polskaplyta-polskamuzyka.pl - o ostatnim albumie "Improcode"

Ogólnie rzecz biorąc, jest to bardzo miło przyjęty drugi występ tria i znakomita współpraca z gościnnym pianistą, łącząca wszystko co najlepsze mają do zaoferowania ci czterej wspaniali muzycy. Biorąc pod uwagę doskonałą jakość dźwięku tak złożonej muzyki, która sprawia, że ​​każdy niuans jest doskonale słyszany, album ten to prawdziwa uczta dla uszu i z pewnością jeden z najlepszych albumów muzyki improwizowanej wydanych w 2020 roku.

Adam Baruch - o albumie "Rathaus: Piano Trios"

Najnowsze kompozycje grupy to improwizacyjny artyzm w przystępnym wydaniu, które uszy zdają się chłonąć jak gąbka. Ten zbiór nagrań to propozycja nie tylko dla oddanych wyznawców jazzu, ale i dla melomanów wszelkiej maści.

Daria Trojanowska - o albumie "Rathaus Chamber Works"

Drugi w dorobku The Owl album potwierdza wysoką klasę wykonawczą artystów. Jeśli traktować tytuł jako wyznacznik tego, co powinno stanowić o wartościowej improwizacji, to mamy tu do czynienia niemal z podręcznikowym przykładem. Hałat, Gradziuk, Garbowski i Held rozumieją się doskonale i z dużą wprawą posługują się własnym muzycznym kodem, którego zgłębianie dostarcza słuchaczowi dużo pozytywnych wrażeń i jest inspirujące.

Piotr Wojdat
http://polish-jazz.blogspot.com/ - o albumie "On The Way"

Na dość obleganej obecnie scenie skrzypcowej polskiego jazzu, Hałat pojawia się jako nowicjusz, choć ma wieloletnie doświadczenie w wykonywaniu muzyki klasycznej. Jego brzmienie jest dość niezwykłe i niekonwencjonalne pod wieloma względami, na pewno nie typowo jazzowe…… z oczywistym klasycznym frazowaniem, palcowaniem i dźwięcznością. Ogólnie rzecz biorąc, jest to zdecydowanie muzyka, którą należy śledzić, a nawet wykorzystać, ponieważ oferuje nowatorskie podejście i dużo śmiałości. Gorąco polecam.

Adam Baruch/